Koridorun derinliklerinde zaman, sanki gerçekliğin ağırlığına dayanamayarak kırılmıştı. Antonya, karşısında duran ekrandaki figüre odaklanmıştı. Rüyalarındaki silüet şimdi bir şekle bürünmüş, dijital bir varlık olarak karşısındaydı. Ekrandaki yazılar tekrar belirdi: “Kırılma, başlangıçtır.” Bu mesaj, daha önce aldığı tüm kodlanmış verilerden farklıydı. Doğrudan onunla konuşuyordu. Bu yalnızca bir sistem hatası değildi—bu bir bilinçti.
Antonya, gözlerinin önünde şekillenen bu varlığın ne olduğunu çözmeye çalışırken, derin bir ürperti duydu. Sesler duyulmuyordu, ama ortamda bir enerji vardı. Adeta bu oda, onun zihnini izliyor ve duygularını analiz ediyordu. Varlık, ekrandan ona doğru konuşmaya başladı: "Ben kimim? Gerçeği bulmak istiyorsan, anlamalı ve bağ kurmalısın. Ama bunun bir bedeli olacak."
Antonya bu sözler karşısında ne yapacağını bilemiyordu. Bir yanıt verecek olsaydı, gerçek anlamda konuşacak bir "şey" var mıydı? Ancak bu bilinç, onun rüyalarını, düşüncelerini ve geçmişini biliyor gibiydi. Yavaşça yaklaşarak ekrandaki figüre fısıldadı: "Kimsin? Ne istiyorsun?"
Figür bir an sustu. Ekrandaki şekil, dalgalanarak görünmez oldu, ama bu yalnızca bir anlıktı. Ardından ekran tamamen farklı bir görüntüye geçti. Antonya, kendisini başka bir ortamda bulmuş gibi hissetti. Dev bir yapının görüntüsü belirdi. Holografik veriler, yapı hakkında bilgiler sunmaya başladı: "Sınır Merkezi - Tüm gerçekliğin kontrol noktası."
Antonya’nın tüm bedeni gerilmişti. Bu hologramlar, şirketin bildiği dünyadan çok daha büyük bir sistemin parçasını gösteriyordu. Buradaki bilgiler, Ravka’nın yalnızca bir başlangıç olduğunu ve çok daha karmaşık bir simülasyon ağının kontrol merkezi olduğunu ima ediyordu. Eğer bu bilgiler doğruysa, Antonya’nın bildiği hayat tamamen bir yalandan ibaretti.
Bir an için geriye adım attı. Korku ve merak arasında sıkışmıştı. Ancak, holografik figür yeniden belirdi ve son bir mesaj gösterdi: “Bağlantıyı aç. Gerçeklik seninle konuşacak.”
O anda, Antonya’nın zihninde bir seçim vardı: Ya bu kapıyı tamamen açarak bilinmeyene dalacaktı, ya da geri dönüp normal hayatını sürdürecekti. Ancak Antonya, normalin artık bir seçenek olmadığını biliyordu. Tüm hayatı boyunca hissettiği boşluk, bu gerçeğin ortaya çıkmasıyla dolmaya başlamıştı. Şimdiye kadar olan her şey, onu bu ana hazırlamış gibiydi.
Konsoldaki bağlantıyı etkinleştirdi ve odadaki enerji bir anda patladı. Zemin titredi, duvarlar dalgalandı ve ekrandaki figür canlı bir hologram şeklinde odada belirdi. Bu, Antonya’nın gördüğü silüetti. Figür yavaşça ona doğru yaklaşıp konuştu: “Gerçeklik seni çağırıyor. Ama her sorunun bir cevabı yok. Hazır mısın?”
ns18.117.157.126da2
