Prologue
At the most unfavorable circumstance, the universe will conspire for our hearts in downcast.
In the twinkling of an eye, the moon that has been intentionally hiding behind the misty clouds will come into view to brighten the pitch black skies. The moon that will give us hope. The moon that will make us realize that dark is enchantingly beautiful. The moon that will give us peace of mind. And the moon that will calm the storm inside our hearts.
But in harmony of the reality, the world is designed to rotate on its axis to complete a day.
The dark skies will bleach on the cracking of dawn, and the flickering stars will vanish on the peep of day. As the sun rises above the limitless horizon, the moon will recede from the magnificent view.
Once upon a time, I saw a moon.
Among the billion stars blinking from above, it became my favorite companion during the hopeless nights. It has shown me a glint of light that made me want to dwell in the dark forever than to feel the warmth of the sunlight without its splendor.
"And I believe that we all have that kind of person," wika ko sa tapat ng mikropono. "That person who will serve as our very own Luna. The personified satellite present chiefly during the darkest moment of ourlives. And if there is one thing I would like to advice..." I paused when I felt something pinch my heart. "Cherish the moments. Cherish the moments that the person is still there. Because just like the moon..."
'Tulad ng buwan, hindi ako mawawala sa madidilim na parte ng buhay mo,' a voice echoed.
Mapait akong ngumiti.
"Just like the moon, some people were only meant to stay during the dark hours..."
Siguro nga, gano'n talaga. Plano na rin ni Lord. May isusugo Siyang tao sa buhay natin para lang damayan tayo sa mga malulungkot na sandali. And I don't know which is worse. To have someone who will only be there at your best? Or to have someone whom heaven sent to accompany you at your worst times?
Si Lord talaga. Sobrang misteryoso. Kung papipiliin lang ako ng special power, gusto kong magkaro'n ng two-way communication sa Kaniya. Kahit ilang minutes lang. 'Di naman siguro masama.
Matapos ang mahaba kong speech ay nagpalakpakan ang mga audience. Ang iba, sinisigaw ang pangalan ko. Sa isang sikat na coffee shop sa Toronto ginanap ang booksigning. Quantum Coffee is quite popular in the city especially among the students. Paborito ko ring spot. Palibhasa, cozy ang lugar. Gawa sa wood ang floor, binubuo ng bricks ang haligi, spacious kahit maraming table, at natural ang ilaw. No one would doubt why I chose to held my short event here.
Bumaba ako sa maliit na entablado at sinalubong ang mga ngiti nila. Majority of the crowds are Canadian readers. Pumatok talaga sa kanila ang libro kong may pamagat na Selenophilia. Nakakataba naman ng puso. Halos umiyak ako sa frustration para lang matapos ang kwentong 'yan. Iba talaga ang power of emotion. I was too emotionally invested sa kwento ni Luna. Little did they know, magkamukha ang kwento ng buhay naming dalawa. Halos pareho lang ang mga salitang nakaimprenta. Pati ang pacing, pareho lang din.
Ang pinagkaiba nga lang, ang characterization. Kung kukulayan ko ang sarili ko, I prefer black with a streak of yellow. Si Luna, kabaliktaran. She's yellow with few streaks of black. Palibhasa, mas palaban. Mas optimistic. Hindi niya hahayaan na lamunin ng dilim ang liwanag. Ako kasi, nagpatalo.
"Miss Blaire!"
I halted. I was paving my way to the parking lot, handa nang salubungin ang mag-ama ko nang may tumawag sa akin. Lumingon ako. Humahangos siya palapit sa akin dala ang dalawang libro at may sukbit na hobo bag sa balikat. I smiled nang huminto siya sa tapat ko.
"Yes?"
"Grabe! Ang layo po ng tinakbo ko, buti naabutan kita!"
Bumilog ang mga mata ko. Finally, a Filipina! Hindi ko alam kung bakit nagulat pa 'ko. Obvious naman sa complexion niya na Pinay siya, sadyang gan'to lang siguro ang feeling kapag nahohomesick ka na at may nakita kang pamilyar sa 'yo.
"Filipino reader niyo po ako, Miss Blaire! Grabe! Sobrang ganda po talaga ng story niyo! Hindi ko alam kung bakit sobrang attached ako sa k'wento. Binili ko pa nga po 'yung printed version, oh!" Pinakita niya sa 'kin ang dalawang libro, I chuckled. "Kaso, na-late ako ng dating sa book signing mo. Nag-inarte kasi ang alaga ko 'e. Hindi tuloy ako nakapunta kaagad. Pwede po bang humabol?"
She's smiling sheepishly habang nilalahad sa akin ang hawak na mga libro. Pinaliit ko ang mga mata ko habang nakatingin doon. She pursed her lips. Natawa ako at tumango.
"Okay..."
Impit ang tili niya at parang bata na pumalakpak. Napailing na lang ako at kinuha ang pen sa bag. Halos kuminang ang mga mata niya habang pinapanood ang pagpapadulas ng tip ng pen sa libro niya. Natawa na lang ako. Siguro ganiyan din ang itsura ko kapag nakita ko sa personal si Alice Walker.
"Ano pong plano niyo this summer? Ako po kasi, baka umuwi po ako sa Pinas."
"Talaga?"
She nodded. "Kahit pa mas masarap magsummer dito sa Canada, mas gusto ko namang makasama ang family ko sa Pilipinas. Buti na nga lang, pinayagan ako ng employer ko 'e. Kayo po?"
I smiled.
It's been a while since the last time na umuwi ako. Paniguradong miss na miss na ako ni Kuya. Pero siyempre, hindi niya sasabihin sa 'kin 'yon. Naalala ko noong umuwi ako galing Seoul, 'yung bestfriend ko lang ata ang excited na makita ako. Like, it took days bago ko makita ang dalawang kapatid ko sa bahay! Pero ngayon na buntis ulit si Chelzie at si Kuya ang emotional, sure akong miss na miss na ako no'n.
Pero lahat ng excitement ko sa pag-uwi, napalitan ng kirot sa puso.
O baka nga niloloko ko lang ang sarili ko. Hindi naman talaga ako excited umuwi. Kung hindi dahil sa anak kong si Zephaniah, hindi naman talaga ako tatapak muli sa Pinas.
Dahil ang pagbalik sa lugar na pinangyarihan ng lahat ay ang katotohanan na makikita ko na naman siya...
And it isn't all good.
Dahil sa tuwing nakikita ko siya, parang nakabuntot sa likuran niya ang mga pinagdaanan namin sa nakaraan. Paulit-ulit na bumabalik 'yung sakit, panghihinayang, pait, pati na rin ang saya. Nakakabaliw pala kapag naramdaman mo sila nang sabay-sabay. Parang nagtutulakan ang iba't ibang extreme na emosyon sa puso mo. Sa huli, palaging nananalo ang pait.
Sa dami ba namang nangyari... Sa dami ng mga luha at dugo na dumanak, sino pa ba ang nanaiisin na magbalik tanaw sa nakaraan?
And him...
He's a living reminder of all the chaos from the past.
Siguro nga, balang araw, magagawa ko rin siyang harapin na walang ibang nararamdaman kung hindi pasasalamat. Pasasalamat dahil nakilala ko siya... dahil dumating siya.
At uumpisahan ko iyon sa unti-unting pagtanggap. Tama na rin siguro na nag-ayang umuwi si Zeph. Kung sasanayin ko ang sarili ko na nakikita siya, baka matutunan ko rin na maglet-go sa mga nangyari noon at yakapin nang buo ang buhay ko ngayon.
Nagitla ako nang may humawak sa balikat ko. It's still the grumpy woman. A genuine smile crept across her face. Hindi ko alam kung dahil ba kababayan ko siya kaya gumaan ang pakiramdam ko nang bahagya. Or maybe... just a little maybe... There's something in her eyes that made me feel lighthearted. Na para bang naiintindihan niya ako. Na alam niya ang pinagdaanan ko at ang hirap ko para kalimutan ang mga 'yon.
"Someday, you'll understand why some people rather protect you from behind than walk beside you and hold your hand."
Matamis na ngiti ang huling iniwan niya bago siya tumalikod. Sinundan ko siya ng tingin. Pinanood ko ang paglakad niya hanggang sa salubungin siya ng isang pamilyar na babae.
Isang napaka-pamilyar na babae.
My heart skipped a beat.
Si Hyacinth.
***
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYWYas69gDp
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡutcrbQcWO3
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcP3JWJAYgs
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrtUr2XKIaC
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGqfkkZqltz
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKgRDBFEhqg
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡk6sx73Xa9T
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZt4cEH2R5c
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmc9zNijIut
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQ58WZAsabj
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnX5OTam3qV
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxsh9yU1FSI
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiuLVs2pp4C
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIfS0uut6iX
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡj4D7Y8jr98
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXcPmQrkWdd
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6bTnK56vMH
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyDWrc5y08Q
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡeJpOREiojw
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgRfKqn5fWm
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1uTWZhHRT9
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzXdpEIcr5e
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpkK8WBkfsi
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyKMbekno6M
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOyfZlBNt0l
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRjDi2GgZqM
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5rP136r4u3
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3T6hjjDCbA
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlhfBy0RzLt
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFr689aXNFo
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrE6hKuOERW
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXokeImT4LK
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡy3aFv14K2p
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0qve3jRQem
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxbZbcFJhFZ
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQjhK7imtVw
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQ4sPxxrhsM
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAOFywXckSb
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5TQmB0IU5N
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnl2H2zJ3k3
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbv4KFHzRLQ
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7Q61Mox0OS
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5CsQvGuWeI
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0SnDDYHsZt
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9Ckj5f3ePf
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5TQ1PeJWi5
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyXUOTs3rTj
Isaiah 43:18-19||373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFUlhrPLQKL
373Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1PjLuuhtCx
Forget what happened before, and do not think about the past. Look at the new thing I am going to do. It is already happening, don't you see it?
