Prologue
At the most unfavorable circumstance, the universe will conspire for our hearts in downcast.
In the twinkling of an eye, the moon that has been intentionally hiding behind the misty clouds will come into view to brighten the pitch black skies. The moon that will give us hope. The moon that will make us realize that dark is enchantingly beautiful. The moon that will give us peace of mind. And the moon that will calm the storm inside our hearts.
But in harmony of the reality, the world is designed to rotate on its axis to complete a day.
The dark skies will bleach on the cracking of dawn, and the flickering stars will vanish on the peep of day. As the sun rises above the limitless horizon, the moon will recede from the magnificent view.
Once upon a time, I saw a moon.
Among the billion stars blinking from above, it became my favorite companion during the hopeless nights. It has shown me a glint of light that made me want to dwell in the dark forever than to feel the warmth of the sunlight without its splendor.
"And I believe that we all have that kind of person," wika ko sa tapat ng mikropono. "That person who will serve as our very own Luna. The personified satellite present chiefly during the darkest moment of ourlives. And if there is one thing I would like to advice..." I paused when I felt something pinch my heart. "Cherish the moments. Cherish the moments that the person is still there. Because just like the moon..."
'Tulad ng buwan, hindi ako mawawala sa madidilim na parte ng buhay mo,' a voice echoed.
Mapait akong ngumiti.
"Just like the moon, some people were only meant to stay during the dark hours..."
Siguro nga, gano'n talaga. Plano na rin ni Lord. May isusugo Siyang tao sa buhay natin para lang damayan tayo sa mga malulungkot na sandali. And I don't know which is worse. To have someone who will only be there at your best? Or to have someone whom heaven sent to accompany you at your worst times?
Si Lord talaga. Sobrang misteryoso. Kung papipiliin lang ako ng special power, gusto kong magkaro'n ng two-way communication sa Kaniya. Kahit ilang minutes lang. 'Di naman siguro masama.
Matapos ang mahaba kong speech ay nagpalakpakan ang mga audience. Ang iba, sinisigaw ang pangalan ko. Sa isang sikat na coffee shop sa Toronto ginanap ang booksigning. Quantum Coffee is quite popular in the city especially among the students. Paborito ko ring spot. Palibhasa, cozy ang lugar. Gawa sa wood ang floor, binubuo ng bricks ang haligi, spacious kahit maraming table, at natural ang ilaw. No one would doubt why I chose to held my short event here.
Bumaba ako sa maliit na entablado at sinalubong ang mga ngiti nila. Majority of the crowds are Canadian readers. Pumatok talaga sa kanila ang libro kong may pamagat na Selenophilia. Nakakataba naman ng puso. Halos umiyak ako sa frustration para lang matapos ang kwentong 'yan. Iba talaga ang power of emotion. I was too emotionally invested sa kwento ni Luna. Little did they know, magkamukha ang kwento ng buhay naming dalawa. Halos pareho lang ang mga salitang nakaimprenta. Pati ang pacing, pareho lang din.
Ang pinagkaiba nga lang, ang characterization. Kung kukulayan ko ang sarili ko, I prefer black with a streak of yellow. Si Luna, kabaliktaran. She's yellow with few streaks of black. Palibhasa, mas palaban. Mas optimistic. Hindi niya hahayaan na lamunin ng dilim ang liwanag. Ako kasi, nagpatalo.
"Miss Blaire!"
I halted. I was paving my way to the parking lot, handa nang salubungin ang mag-ama ko nang may tumawag sa akin. Lumingon ako. Humahangos siya palapit sa akin dala ang dalawang libro at may sukbit na hobo bag sa balikat. I smiled nang huminto siya sa tapat ko.
"Yes?"
"Grabe! Ang layo po ng tinakbo ko, buti naabutan kita!"
Bumilog ang mga mata ko. Finally, a Filipina! Hindi ko alam kung bakit nagulat pa 'ko. Obvious naman sa complexion niya na Pinay siya, sadyang gan'to lang siguro ang feeling kapag nahohomesick ka na at may nakita kang pamilyar sa 'yo.
"Filipino reader niyo po ako, Miss Blaire! Grabe! Sobrang ganda po talaga ng story niyo! Hindi ko alam kung bakit sobrang attached ako sa k'wento. Binili ko pa nga po 'yung printed version, oh!" Pinakita niya sa 'kin ang dalawang libro, I chuckled. "Kaso, na-late ako ng dating sa book signing mo. Nag-inarte kasi ang alaga ko 'e. Hindi tuloy ako nakapunta kaagad. Pwede po bang humabol?"
She's smiling sheepishly habang nilalahad sa akin ang hawak na mga libro. Pinaliit ko ang mga mata ko habang nakatingin doon. She pursed her lips. Natawa ako at tumango.
"Okay..."
Impit ang tili niya at parang bata na pumalakpak. Napailing na lang ako at kinuha ang pen sa bag. Halos kuminang ang mga mata niya habang pinapanood ang pagpapadulas ng tip ng pen sa libro niya. Natawa na lang ako. Siguro ganiyan din ang itsura ko kapag nakita ko sa personal si Alice Walker.
"Ano pong plano niyo this summer? Ako po kasi, baka umuwi po ako sa Pinas."
"Talaga?"
She nodded. "Kahit pa mas masarap magsummer dito sa Canada, mas gusto ko namang makasama ang family ko sa Pilipinas. Buti na nga lang, pinayagan ako ng employer ko 'e. Kayo po?"
I smiled.
It's been a while since the last time na umuwi ako. Paniguradong miss na miss na ako ni Kuya. Pero siyempre, hindi niya sasabihin sa 'kin 'yon. Naalala ko noong umuwi ako galing Seoul, 'yung bestfriend ko lang ata ang excited na makita ako. Like, it took days bago ko makita ang dalawang kapatid ko sa bahay! Pero ngayon na buntis ulit si Chelzie at si Kuya ang emotional, sure akong miss na miss na ako no'n.
Pero lahat ng excitement ko sa pag-uwi, napalitan ng kirot sa puso.
O baka nga niloloko ko lang ang sarili ko. Hindi naman talaga ako excited umuwi. Kung hindi dahil sa anak kong si Zephaniah, hindi naman talaga ako tatapak muli sa Pinas.
Dahil ang pagbalik sa lugar na pinangyarihan ng lahat ay ang katotohanan na makikita ko na naman siya...
And it isn't all good.
Dahil sa tuwing nakikita ko siya, parang nakabuntot sa likuran niya ang mga pinagdaanan namin sa nakaraan. Paulit-ulit na bumabalik 'yung sakit, panghihinayang, pait, pati na rin ang saya. Nakakabaliw pala kapag naramdaman mo sila nang sabay-sabay. Parang nagtutulakan ang iba't ibang extreme na emosyon sa puso mo. Sa huli, palaging nananalo ang pait.
Sa dami ba namang nangyari... Sa dami ng mga luha at dugo na dumanak, sino pa ba ang nanaiisin na magbalik tanaw sa nakaraan?
And him...
He's a living reminder of all the chaos from the past.
Siguro nga, balang araw, magagawa ko rin siyang harapin na walang ibang nararamdaman kung hindi pasasalamat. Pasasalamat dahil nakilala ko siya... dahil dumating siya.
At uumpisahan ko iyon sa unti-unting pagtanggap. Tama na rin siguro na nag-ayang umuwi si Zeph. Kung sasanayin ko ang sarili ko na nakikita siya, baka matutunan ko rin na maglet-go sa mga nangyari noon at yakapin nang buo ang buhay ko ngayon.
Nagitla ako nang may humawak sa balikat ko. It's still the grumpy woman. A genuine smile crept across her face. Hindi ko alam kung dahil ba kababayan ko siya kaya gumaan ang pakiramdam ko nang bahagya. Or maybe... just a little maybe... There's something in her eyes that made me feel lighthearted. Na para bang naiintindihan niya ako. Na alam niya ang pinagdaanan ko at ang hirap ko para kalimutan ang mga 'yon.
"Someday, you'll understand why some people rather protect you from behind than walk beside you and hold your hand."
Matamis na ngiti ang huling iniwan niya bago siya tumalikod. Sinundan ko siya ng tingin. Pinanood ko ang paglakad niya hanggang sa salubungin siya ng isang pamilyar na babae.
Isang napaka-pamilyar na babae.
My heart skipped a beat.
Si Hyacinth.
***
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiAO2ufrv1k
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpmKQVC12Nr
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJbkWMAyd1P
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWnS6pD80ft
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKS5bDQea68
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpblefg6qTa
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡk9p9JGsVk5
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJimFJSHf9P
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡim8iLyNtuB
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡezrAogOZC3
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQohAnozq39
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡO1Xhm3mhK6
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡV7OTtTReYK
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbBuCPgYCdz
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTvhTjYOt00
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwIkkIbl5W8
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2v95BpfDck
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJF5gyCpe6z
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlqM6xWriLe
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDITJxxzSGR
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4eDmO7lwm1
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqchnq7ARGY
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQcbbAu2Uhd
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlN4h4bBOB9
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHxQypfmxc2
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMRBRbxMJV2
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOtw0xRd6Uk
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCwU3HGEggs
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡa8RLyUx9WV
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtNg942rdWE
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVr3pmZg0o3
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJKhaYTgVo9
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3MIvfJWTqR
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡeGHPyKnnr9
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmi2dr5zTXa
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2Bli3c6Ry1
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3Uzztrlopy
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJTNjCPDrXr
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlOfiVzfd5P
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7ZhE3LfAtp
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrznyChrzWg
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡszJsElMBSE
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNPV8rycTa3
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡelPrDSK7AU
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuHkVPhBBPs
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡERdI7l9Rbx
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbEcIjwpph2
Isaiah 43:18-19||375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRNL9nWnkgw
375Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaaWw8dYwHF
Forget what happened before, and do not think about the past. Look at the new thing I am going to do. It is already happening, don't you see it?
