x
Bölüm Başlangıcı: BÖLüM MÜZİĞİMİZ: Dedublüman x Can Kazaz - Bunca Yıl
"Hassas olmak, zayıflık değil; insan kalabilmenin son kanıtıdır."
İçimde kırık dökük bir dünya var,15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsvmI83XVOu
Kimse bakmaz, kimse anlamaz.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcPLXAMnv2g
Ama ben hâlâ sessizce savaşırım,15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiJhhKDUljp
Yalnız olsam da...
Ben kendimi çoğu zaman hüzünlü ve çoğu zaman yorgun buluyorum. Çünkü bir günüm sabahtan akşama kadar beni çıldırtan kaygılar, beni yoran düşüncelerle geçiyor. Kalbimizin kırıklığı yüzümüze yansımasın diye çok uğraşmak nasıl bir histir?
Ben çok saf bir insanım. İnsanlar benim saflığımı, iyiliğimi mallık olarak anlamayı çok iyi başarıyor. Ben hayatımda hep ikinci plana atılan peçete gibi kullanılıp fırlatıldım. Kimse benim ne hissettiğimi, nasıl bir durumda olduğumu sormadan vurdu geçti.
Sonra küçücük bir olay olsun mutsuzluğum belli olursa bana ''Sen çok hassassın'' diyip geçtiler. Şimdi soruyorum: ''Ben mi çok hassasım, yoksa siz mi çok kabasınız?''
Bir olay olduğunda hiç arkanda biri durdu mu? Seni sonuna kadar savunan, seni avutan, kalbindeki kırıklığı azaltmak için çaba gösteren biri oldu mu hayatınızda?
Ben kendi cevabımı vereyim. OLMADI...
Ben bu hayatla savaş vermekten, bu lanet dünyada mutsuz olmaktan o kadar sıkıldım ki... Arkamda hiç kimse yok benim. Ben sevgisizlik ve buna ihtiyaç duyan paramparça kalbi olan biriyim.
Beni çok kolay kırabilirsiniz. Çünkü her şeyden önce ben kendimi kırmayı çok kolay başarıyorum. Nasıl mı? Çok basit. İnsanlar ne der, insanlar bunu der şunu demez diye her gün içimde olan gerçek beni ezerek sürekli kırıyorum.
Bir de güzellik takıntısı var tabi. O aynada ne yapsan bile kendini güzel bulamayıp, kendinden bir gram bile memnun olmadan sürekli söylenmek tüm günümüzü yıpratıyor.
Ne anlatsam bile insanların bizi ciddiye almayıp ve dinlememesi, olmayan hevesimizi gerisingeriye içeriye kapatıyor. Neden mi? Biz çok ''Hassasız''.
Ya ben hassas değilim sadece bir gram ya bir gram düşünce istiyorum. Bizi ne olarak görüyor bu insanlar? Taş? Çöp? Oyuncak? Ne! Ben bunu sorgulamaktan o kadar sıkıldım ki hala adını koyamadığım, hala benim canımı acıtan o kadar çok şey var ki hayatımda...
Kendimi aşıp yaptığım her şeyin sonunda gelen pişmanlık hissi ve oluşan kaygı kalbimi ve vücudumu titreşime alıp korkmama sebep oluyor. Şimdi tekrardan soruyorum bu kadar kaygı, bu kadar hassaslık neden?
Merak etme arkadaşım bu durumları yaşayan tek sen değilsin. Sana şunu yap bunu yap demeyeceğim. Çünkü ben biliyorum bu düşünceler öyle yok olmuyor. Git terapi al demeyeceğim. Gerek duyuyorsan al ama ilk önce her şeyden daha önemli püf noktayı söyleyeceğim.
''KENDİNİ SEVMEK'' var ya bu varsa merak etme çok yakında kendin için yeni şeyler yapıp bu durumdan kurtulursun ama bu yoksa benim gibi uzun yıllar bu düşüncelerle başa çıkamayıp artık depresyonun dibini sıyırmaktan bıkarsın.
Aynanın karşısına geçtiğinde kendi suratına odaklanmanı istiyorum. Kendine kimsenin yapmadığı şevkati göstererek tebrik etmeni istiyorum.
''Çok iyi savaştın, Sen çok güçlüsün.'' demeni ve ardından akan o gözyaşlarını silip gülümseye çalışmanı istiyorum.
Çünkü kendin için bir şey yap dostum. Bak kimse seni umursamıyor, sevmiyor. Bu beden ve bu ruh bu kadar acıyı ve yalnızlığı nasıl kaldırsın? Yok kaldıramaz. O yüzden sen kendine iyi ol en azından...
Bölüm Sonu Kapanış Cümlesi:
"Ve hatırla: Sen kırılınca dünya durmaz, ama kendin için iyileşirsen dünya yeniden yeşerir."
15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsUdYqLTQ48
15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLbsn2wwJsd
15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9ZrWbEBuv9
15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡu5TkFfs5il
